گل نرگس

سراسر قلــب مــن  لبریز  عشــــق  است

در ایــــن عصیانگری  گردیـــده  سر مست

ندارد  ایــــن دلــــم   یک    لحظـــــه  آرام

پریـــده مرغ جــــان   از  روی   ایــــن  بـام
 

غـــــــم  یادت  مــــــرا      آواره    کـــــرده

خیــــالـــــت   داغ   دل  را  تـــــــازه  کرده

اسیـــــر  خلـــــوت    شبهــــای    تـــارم

درختی   بی ثمــــر،    بی برگ   و   بــارم

منــــم دل خستـــــه در  ایــن   وادی  غم

ز  دوریــــــت   زنـــــم    فریاد    هــــــر دم

گــــل  نـــرگس   بیــــا    آواره ام    مـــــن

تو هستـــــی  چــــاره   و  بیچــــاره ام من

شده   ایــــن  آرزو   هـــر   جمعـــــه  تکرار

نهــــــال   عشق مــــن کی می دهـــد بار

سرشــــک از  دیـــدگان  تا  کـــــی  ببارم

ز دوری    و   غمــــت    تا کـــــی بنــــــالم

ضریــــب   عشـــــق   من    فــــوق  تصور
 

به یُمـــــن   روی     تــــو    گردد   تبــــــلور

گلستـــــان دلــــم بی تو   خـــزان   است

همانـــــند    نمـــــــاز  بـــــی اذان     است

بیـا   تنـــــــها    بهانـــــه ی    دل مــــــن

صفا   بی تــــو   ندارد   کــــــوه   و  گلشــن

دل  شوریـــــده ی  مـــــــن در  اسیــــری

همینش   بس  کــــه  تو    بر  ا و   امیــــری

شب   هجــــران ز عشقــــت   بی قـــرارم

طلای   عشـــــق  گویـــــد    بی عیــــــارم

به هر  منـزل فقط  ذکــــر  تو   بر پــــاست

ولی   دوری  تــــو   هر گوشـــــــه   پیداست

برون آ  از  پـــس  پـــرده  تـــو     مهتــــاب

ستـــم   بر   عاشقــان     گردیده است   باب

شبِ    تاریک   و  ایـــن  وادی  خطــــرناک

بدنبـــــال    امیـــــری    پاک    و بی بـــــاک

بلا   نازل  شــــده بر  جمـــــع  عشـــــاق
 

دل   از دوری   تو  گردیـــــده   است   طـــاق

زمین  تنـــگ  آمــــده  با  ایــن   فراخــــی

ندارد  بهـــــــر   ما او     هیـــــچ     جایـــــی

عیــــان   شـــد درد  پنهانــــی   دوبــــاره

تو   هم  اندر  حجاب    اینـــــک     چـه   چاره

بیـــــا   «نوشــــاد»  گردیـــــده   پریشـان

ز هجــــــران    تو     نالــــــد     او   فـــــراوان